W ramach mojej pracy psychoterapeutycznej obecnie pracuję głównie w nurcie psychoterapii psychodynamicznej, która jest metodą wglądową, a więc istotna jest tu rola nieświadomości, naszych wczesnych doświadczeń i przeżyć, które w terapii ulegają "przepracowaniu".
Nurt psychodynamiczny stworzony na bazie psychoanalizy integruje różne metody pracy takie jak: neopsychoanaliza, teoria relacji z obiektem, psychologia self i inne. Zakłada on, że celem psychoterapii jest uzyskanie trwałych zmian osobowościowych, a co za tym idzie, poprawa funkcjonowania pacjenta w różnych sferach życia. Cel ten osiągany jest w wyniku długoterminowej pracy opartej na relacji z terapeutą. W relację tą zaangażowane są obie osoby i obie ponoszą odpowiedzialność za to, co się dzieje podczas sesji (tematy wprowadzane są głównie przez pacjenta, istotne są jego myśli i skojarzenia pojawiające się podczas spotkania). Dzięki pracy terapeutycznej w nurcie psychodynamicznym pacjent nie tylko poprawia swoje codzienne funkcjonowanie. Może też lepiej zrozumieć siebie, poznać źródła swoich objawów, a także pozytywnie wpłynąć na funkcjonowanie swoich najbliższych.
Ważnym założeniem podejścia psychodynamicznego jest to, że im bardziej jest się uczciwym wobec siebie, tym większe ma się szanse na satysfakcjonujące i udane życie. Niestety często dzieje się tak, że uczciwość co do własnych motywów nie przychodzi nam łatwo. Celem tego typu psychoterapii jest rozwijanie umiejętności przyznawania się do tego, co nieświadome, co często z bólem i trudem w sobie dostrzegamy. Uświadomienie sobie zaprzeczonych aspektów psychiki uwalnia nas od potrzeby poświęcania czasu i wysiłku niezbędnych do utrzymywania ich w nieświadomości. W ten sposób większość naszej uwagi i energii może zostać uwolniona i poświęcona realizacji celu, jakim jest produktywne i szczęśliwe życie.
W podejściu psychodynamicznym zakłada się również, że niektóre aktualne trudności w psychospołecznym funkcjonowaniu pacjenta mają swoje źródło w jego wczesnych stadiach rozwoju i przynajmniej w pewnym stopniu obecnie pozostają nieświadome. W związku z tym staram się wspólnie wraz z pacjentem przyjrzeć się również jego wczesnym doświadczeniom w celu odkrycia tych nieświadomych treści, które mogą stanowić przyczynę jego obecnych problemów.
Psychoterapeuta pracujący w nurcie terapii psychodynamicznej jest mniej dyrektywny i mniej określony w stosunku do pacjenta, co powoduje, że w pewnym stopniu staje się dla niego swoistym ekranem, na który pacjent może przenosić oraz projektować swoje myśli i uczucia dotyczące jego samego, a także swoich wczesnych opiekunów i innych ważnych w jego życiu osób.
Istotne elementy terapii psychodynamicznej:
- koncentracja na emocjach i ich wyrażaniu
- badanie wysiłków pacjenta mających na celu unikanie pewnych tematów bądź podejmowanie działań, które zahamują postęp terapii (tj. pracą nad oporem)
- identyfikacja wzorców w działaniach pacjenta, jego myślach, uczuciach, doświadczeniach i relacjach
- nacisk na minione doświadczenia
- koncentracja na doświadczeniach interpersonalnych
- nacisk na relację terapeutyczną (przeniesienie i przymierze terapeutyczne)
- badanie treści snów, pragnień, marzeń i fantazji, które często wskazują na różne głębokie potrzeby i uczucia, których sobie w pełni nie uświadamiamy